ترور نافرجام دونالد ترامپ، رییسجمهوری پیشین آمریکا در شامگاه شنبه ۲۳ تیر در تجمع انتخاباتی جمهوریخواهان در ایالت پنسیلوانیا از چهار جهت به کارزار انتخاباتی او کمک کرد.
این موارد را میتوان به شرح زیر برشمرد:
۱. سیل حمایت علنی کسانی که شاید هنوز دو دل بودند و اتفاقا بسیار در افکار عمومی موثر هستند، مثل ایلان ماسک (بهعلاوه ماهانه ۴۵ میلیون دلار کمک مالی او به سوپرپک ترامپ) و بیل اکمن.
اکمن میلیاردی بوده که عموما از نامزدهای دموکرات حمایت میکرده، یا مگین کلی که شخصیت رسانهای موثری است.
۲. مطرح شدن ترامپ در رسانهها برای هفتهها ناشی از ترور نافرجام که بدون این ترور کارزار او باید صدها میلیون دلار برای تکتک ثانیههایش خرج میکرد.
۳. به حاشیه بردن کامل گروه «هرگز ترامپ» در میان جمهوریخواهان که میتوانستند مایه انشقاق در حزب باشند و درصد بسیار کوچکی از رای او را به سمت نامزدهای مستقل یا سبز هدایت کنند.
۴. کُند کردن چاقوی تبلیغات رسانههای جریان اصلی که همیشه ترامپ را یک خطر وجودی برای دموکراسی در آمریکا، هیتلر، فاشیست، نژادپرست، زنستیز و کودکآزار معرفی میکردهاند.
با توجه به توصیه ظاهری رهبران دموکرات برای پایین کشیدهشدن فتیله حملات به ترامپ، رسانهها که از کاخ سفید هدایت میشوند (نگاه کنید به نظریه اتاق تکرار صدای بن رودز) مجبورند در این حملات خود تا حدی تجدیدنظر کنند.
اینها در انتخاباتی که چند هزار یا چند ۱۰ هزار رای سرنوشتش را تعیین خواهد کرد، اهمیت دارد.
با توجه به نظام الکترال کالج، در انتخابات ریاستجمهوری سال ۲۰۲۰ تنها ۴۴ هزار رای در سه ایالت چرخشی آریزونا، ویسکانسین و جرجیا نتیجه را تعیین کرد.
دشواریهای روزمره
در نهایت اما نکات فوق نیستند که به احتمال زیاد پیروزی ترامپ را رقم خواهند زد.
آمریکاییها در چهار سال گذشته به دلیل سیاستهای دولت بایدن و دموکراتها شاهد ورود حدود ۱۲ تا ۱۵ میلیون مهاجر غیرقانونی (وابسته به منابع رفاهی کشور)، افزایش تورم از ۱/۴ درصد در سال ۲۰۲۰ به دستکم ۹ درصد در سال ۲۰۲۲، افزایش جرائم در شهرهای بزرگ به خصوص در شهرها و ایالتهایی که دموکراتها ادارهشان میکنند، به راه افتادن دو جنگ در اوکراین و اسرائیل و صدها میلیارد دلار هزینه آمریکا در آنها (در نتیجه ضعف دولت در سیاست خارجی) و ممنوعیت وسایل زندگی معمولی مثل اجاق گاز یا چمنزن بنزینی در برخی ایالات بودهاند.
همه اینها مایه سقوط کیفیت زندگی اقشار متوسط و فقیری شده است که از امکانات زندگی تجملی، مبرا از سوختهای فسیلی و پرداخت تا سه برابر برای نان و تخممرغ و دو برابر برای اجاره، برخوردار نبودهاند.
موضوعات تعیینکننده
چهار موضوع معیشت، امنیت، مهاجرت و جنگ تعیینکننده تصمیم اکثر آمریکاییها در انتخاب نامزد مورد نظر در انتخابات ریاستجمهوری ۲۰۲۴ خواهند بود.
دولت بایدن در هر چهار موضوع در نظرسنجیها از ترامپ عقب است. دموکراتها در مقابل، موضوع سقط جنین را به نحو ساختگی پررنگ میسازند چون تصور میکنند در این موضوع برندهاند اما سقط جنین مساله جمعیتی کمتر از پنج درصد آمریکاییهاست؛ یعنی زنان در سن باردار شدن در ۱۴ ایالت نسبتا کمجمعیتتر که مذهبی نیستند و با این محدودیت شدید دست به گریبانند.
در همان جمعیت نیز افرادی فدرالیست هستند و تصمیمگیری دموکراتیک در ایالات را تایید میکنند.
در دوره ترامپ، درآمد خانوار در آمریکا به طور متوسط حدود پنج هزار دلار افزایش یافت اما در دوره بایدن تورم به خصوص در حوزه مسکن نه تنها افزایش حداقل دستمزد را خنثی کرد بلکه عموم مردم را فقیرتر ساخت.
کسانی که از پولپاشی حدود هفت تریلیون دلاری بایدن برخوردار شدند عمدتا قشر پر درآمد و شرکتهای بزرگ بودهاند. اینها حتی با ادعاهای سوسیالیستی در حزب همخوانی ندارد.
کنوانسیونهای ملی
در کنوانسیون ملی حزب جمهوریخواه که در میلواکی در ایالت ویسکانسین برگزار شد، همه نمایندگان حزبی از ۵۰ ایالت و چندین منطقه تحت اداره ایالات متحده (مثل پورتوریکو و گوام) بهاتفاق به ترامپ رای دادند که این نشانه پیوستگی و همبستگی حزبی در این حزب در انتخابات نوامبر ۲۰۲۴ است.
همین اتحاد است که به جمهوریخواهان نوید بازپسگیری سنا را میدهد اما حزب دموکرات در چهار حوزه گفتمانی، ایدئولوژیک، سیاستها و رهبری دچار تفرق است.
دو مورد روشن این شقاق، اختلاف میان دو بخش طرفدار اسرائیل و طرفدار حماس (و نه صرفا فلسطین) و همچنین طرفدار باقی ماندن بایدن در انتخابات و کنارهگیری او است.
اینها میتواند موجب ریزش آرای این حزب در ماه نوامبر شود.
بخشی از مسلمانان میشیگان که یک ایالت چرخشی است اعلام کردهاند به بایدن رای نخواهند داد و این موضوع در صورت تحقق، میشیگان را به فهرست بردهای ترامپ اضافه میکند.
جناحهای کمونیست و اسلامگرای حزب دموکرات تهدید کردهاند در کنوانسیون دموکراتها در شیکاگو، ۱۹ تا ۲۲ ماه اوت، در تعیین بایدن به عنوان نامزد حزب اخلال خواهند کرد.
امتیاز حزب دموکرات
دموکراتها در مقابل، رسانههای جریان اصلی را دارند که اولا ضعفها و اخبار بد برای این حزب را میپوشانند (مثل انکار لپتاپ هانتر بایدن و فساد خانواده او در سال ۲۰۲۰) و اعضای حزب جمهوریخواه را افراطی، ضد زن و ضد جامعه همجنسگرا/تراجنسگرا و ضد سیاستهای محیطزیستگرا معرفی میکنند.
البته آنها دروغهای بزرگی علیه ترامپ مثل ادرار کردن او بر روی یک زن در هتلی در مسکو، همکاری کارزار ترامپ در سال ۲۰۱۶ با مسکو، عشق او به ولادیمیر پوتین و ناسزاگویی ترامپ به سربازان کشتهشده در قبرستان را میسازند و نشر میدهند.
دموکراتها هم تنفر به ترامپ و هوادارانش را با داستانهای ساختگی نژادپرستی میسازند (داستان حمله به جسی اسمولت، بازیگر همجنسگرا و آفریقاییتبار، حمله دانشآموزان دبیرستان کاوینگتون به یک فرد بومی، طناب دار در گاراژ راننده آفریقاییتبار نسکار و رنگ سیاه صورت یک کودک در مسابقه) و هم از این تنفر درو میکنند تا جامعه آمریکا را نژادپرست و طرفدار ترامپ معرفی کنند.
رهبران دموکراتها و رسانههای همراه آنها از هیچ برچسب و دروغی علیه ترامپ رویگردان نبوده و نیستند چون معتقدند که ترامپ «هیتلر» است و باید به هر نحو او را از سر راه برداشت. حتی برخی از چهرههای حزبی مانند جیمز کارویل، مشاور کارزار بیل کلینتون، قبل از ترور نافرجام خواستار حذف او شده بودند. از همین جهت، بایدن چند روز قبل از ترور ترامپ او را «چشم گاو» یعنی هدف مناسب برای تیراندازی در فرهنگ آمریکایی نامید و دو روز بعد، بابت آن عذرخواهی کرد.
بایدن در مورد ترامپ گفته است: «دونالد ترامپ یک تهدید حقیقی علیه این ملت است. او تهدیدی برای آزادی ما، او تهدیدی برای دموکراسی ماست. او صراحتا تهدید علیه هر چیزی است که آمریکا با آن شناخته میشود.»
دموکراتها هرگز نگفتهاند علی خامنهای و اسلامگرایی چنین تهدیدی هستند. البته پس گرفتن این سخنان دقیقا بدین معناست که همه عبارات فوق دروغ بوده است.