اعدام رضا رسایی، جوان ۳۴ ساله در صبح روز سه شنبه ۱۶ مرداد موجی از خشم و عصبانیت را در بسیاری از شهروندان ایرانی و کاربران فضای مجازی برانگیخته است. رضا رسایی، به اتهام کشتن یکی از نیروهای سپاه پاسداران در روز ۲۷ آبان ۱۴۰۱ در شهرستان صحنه کرمانشاه بازداشت شده بود.
او درنهایت به اتهام «قتل عمد» نادر بیرامی، رییس اطلاعات سپاه پاسداران شهر صحنه، به اعدام (قصاص نفس) محکوم و بامداد روز سهشنبه ۱۶ مرداد کشته شد.
پیشتر سازمان عفو بینالملل روز ۱۲ اردیبهشت امسال با انتشار نامهای سرگشاده خطاب به غلامحسین محسنی اژهای، رییس قوه قضاییه جمهوری اسلامی هشدار داد همه راههای حقوقی ممکن برای لغو حکم اعدام این معترض بازداشتشده در جریان خیزش انقلابی «زن، زندگی، آزادی» بیجواب مانده و او ممکن است هر لحظه اعدام شود.
بر اساس این نامه، رسایی تحت شکنجههایی از جمله کتک، شوک الکتریکی، خفهسازی و خشونت جنسی مجبور به اعتراف اجباری شد.
فاطمه حیدری، از اعضای خانوادههای دادخواه، گفت ماموران امنیتی ساعت دو صبح سه شنبه، ۱۶ مرداد مقابل در خانه پدری رضا دوربین نصب کردند و به خانوادهاش اطلاع میدهند که رضا اعدام شده! به گفته حیدری خانواده رسایی پیش از اجرای حکم اعدام فرزندشان، امکان ملاقات با او را پیدا نکردند.
رضا رسایی، که پیرو آیین یارسان بود به اتهام کشتن یکی از نیروهای سپاه پاسداران در روز ۲۷ آبان ۱۴۰۱ در شهرستان صحنه کرمانشاه بازداشت شده بود.
شیرین عبادی، برنده نوبل صلح در خصوص اعدام رضا رسایی، معترض اهل کرمانشاه نوشت که رضا رسایی بیگناه بود. او تاکید کرد که توقف اعدام مخالفان، بهبود زندگی مردم و تحقق دادخواهی، بدون سرنگونی جمهوری اسلامی ناممکن است.
نگار کورکور، خواهر مجاهد کورکور، معترض محکوم به اعدام با اشاره به اجرای حکم اعدام رضا رسایی، در شبکه ایکس نوشت: «رضا رسایی را در سکوت و بیخبری اعدام کردند، نگذارید درسکوت خبری بلایی بر سر برادر من هم بیاورند»
معصومه احمدی، مادر محمد قبادلو، معترض اعدام شده در جریان خیزش انقلابی، عکس رضا رسایی و مادرش را منتشر کرد و نوشت: «ما مادران ایران هر روز شال سفید بر دست به استقبال مادر دادخواه دیگری میرویم که فرزندش را فدای این خاک کرده و با غمهای به دوش نشستهمان غمخوار همدیگر خواهیم شد.»
آتنا دائمی، فعال مدنی، در شبکه ایکس نوشت جمهوری اسلامی اثبات کرده است که هر زمان از انتقام سخت گفتند و نوشتند، بیشتر از هر چیز باید نگران جان شهروندان و زندانیانِ ایران بود.
او اعدام رسایی را پاسخ جمهوری اسلامی به کارزار سراسری مخالفت با اعدام توصیف کرد و نوشت: «۲۸ هفته است که هر سهشنبه زندانیان با باورها و عقاید گوناگون، با تنها سلاح خویش یعنی اعتصاب غذا در برابر مجازات اعدام ایستادهاند و هر هفته زندانیان زندانهای بیشتری به این کارزار پیوستند.»
مسیح علینژاد، روزنامه نگار و فعال سیاسی، در شبکه اجتماعی ایکس با اشاره به اعدام رضا رسایی نوشت رژیم شروع به اعدام معترضان و زندانیان کرده و ایرانیان خشمگین هستند.
او با تاکید بر اینکه فریادهای خانوادههای زندانیان بی گناه برای عدالت باید شنیده شود و برای نجات جان آنها اقدام فوری لازم است از جامعه بین المللی و رسانهها خواست که صدای خانوادههای این زندانیان بی گناه را که در انتظار اعدام هستند، تقویت کنند.
جمشید برزگر، روزنامهنگار و تحلیلگر سیاسی، هم با محکوم کردن قتل حکومتی رضا رسایی و ادامه کشتار شهروندان ایرانی در پستی در شبکه اجتماعی ایکس نوشت:« تا حکومت تبهکار اسلامی برجاست کشتار ایرانیان متوقف نخواهد شد. تا زمانی که سرنگونی جمهوری اسلامی و گذار از هر شکل استبدادی که تاریخ ما را رقم زده، به فصل مشترک ما با حفظ تمام تنوع و رنگارنگی جامعهمان بدل نشود، هر روز باید سوگوار جانی عزیز باشیم.»
حسین رزاق، فعال سیاسی و زندانی سیاسی سابق هم در این مورد نوشت: «چهارپایههای انتقام سخت از مردم هر روز برپاست…»
مجتبی نجفی، تحلیلگر و استاد علوم ارتباطات هم نوشت که فضای جنگی، بهترین فضا برای جمهوری اسلامی است تا سیاست حذف و اعدام را پیش ببرد. نجفی نوشت :«دیشب که همگی نگران جنگ بودیم یک معترض دیگر را اعدام کردند. گمان نکنید جمهوری اسلامی از این فضای امنیتی جنگی بدش می آید، بهترین فضای تنفس، برای تداوم سلطه و حذف است.»
همزمان سازمان حقوق بشر ایران از جامعهجهانی خواست تا در قبال کشتار زندانیان توسط جمهوری اسلامی واکنش نشان دهند. محمود امیریمقدم، مدیر این سازمان در این خصوص گفت: «مردم ایران مهمترین تهدید علیه رژیم جمهوریاسلامی محسوب میشوند. جامعه جهانی نباید اجازه دهد تا رهبران جمهوریاسلامی با سوءاستفاده از توجه جامعهجهانی به تنش میان ایران و اسرائیل، دست به کشتار دستهجمعی زندانیان و تشدید فضای خفقان در داخل کشور بزنند.»
پیشتر اخباری از فشار نهادهای امنیتی بر اعضای خانواده او منتشر شده بود.
ایران اینترنشنال در اردیبهشت سال جاری در گفتوگو با دو منبع نزدیک به خانواده رضا رسایی که در جریان دستگیری و محاکمه او قرار داشتند، روایت جدیدی را از نواقص قانونی فاحش، پروندهسازی، شکنجه و اعترافگیری اجباری برای متهم کردن او ارائه داد.