مطالعات جدید با استفاده از تلسکوپ فضایی جیمز وب (JWST) نشان میدهند سیاهچالهها ممکن است دلیل افزایش اندازه کهکشانهای اولیه در جهان باشند. این پدیده، دانشمندان را به بازنگری در مدلهای کیهانشناسی وادار کرده است.
تلسکوپ فضایی جیمز وب ناسا که از زمان پرتاب در دسامبر ۲۰۲۱ با هزینه ۱۰ میلیارد دلاری به کاوش در جهانهای دور و کشف رازهای کیهانی میپردازد، به دانشمندان کمک کرده است تا این یافتهها را به دست آورند.
محققان با استفاده از سیستمهای تشخیص نور مادون قرمز این تلسکوپ، توانستند نور کهکشانهای اولیه را که با گذر زمان به طیف مادون قرمز منتقل شده بودند، ثبت کنند.
آنچه دانشمندان انتظار داشتند با آنچه مشاهده کردند، متفاوت بود. آنها به جای مشاهده کهکشانهای کوچک، با کهکشانهای بزرگی روبهرو شدند که به سرعت رشد کرده بودند.
به گفته استیو فینکلشتاین، اخترفیزیکدان دانشگاه تگزاس در آستین، به طور کلی کهکشانهای اولیه تقریبا به اندازه دو برابر بزرگتر از آن چیزی بودند که مدل استاندارد پیشبینی میکرد.
این یافتهها باعث شدند دانشمندان تردیدهایی نسبت به مدل استاندارد کیهانشناسی که چگونگی تشکیل و تکامل جهان را توضیح میدهد، پیدا کنند.
در بررسی دقیقتر، مشخص شد این کهکشانهای در ظاهر بزرگ، به دلیل وجود سیاهچالهها به این شکل دیده میشوند.
تحقیقات روی ۲۶۱ کهکشان از حدود ۷۰۰ میلیون تا ۱/۵ میلیارد سال پس از انفجار بزرگ، نشان داد برخی از این کهکشانها در واقع کمجرمتر از آن چیزی هستند که در ابتدا تصور میشد.
دانشمندان دریافتند سیاهچالهها باعث میشوند کهکشانهای اولیه بسیار روشنتر و در نتیجه بزرگتر از آنچه واقعا هستند، به نظر برسند.
اگر چه سیاهچالهها به خاطر گرانش بسیار قویای که دارند، باید مانع فرار نور شوند اما گازی که درون سیاهچالهها میافتد میتواند به دلیل اصطکاکی که هنگام حرکت سریع تجربه میکند، به شدت درخشان شود.
این نور اضافی باعث میشود کهکشانها، بزرگتر و پر ستارهتر به نظر برسند.
یک نظریه احتمالی این است که در جهان اولیه، ستارگان با سرعت بیشتری نسبت به امروز تشکیل میشدند.
دانشمندان بر این باورند که جهان اولیه به دلیل چگالی بیشتر، اجازه میداد تا گازها با سرعت زیادتری به ستاره تبدیل شوند.
اکنون محققان قصد دارند تا با مطالعه بیشتر، چگونگی شکلگیری و تکامل این کهکشانها را بررسی کنند و به درک بهتری از این پدیده دست یابند.