میانسالی هم دوران پرمشغله‌ای است و هم دوران تنهایی. مشغله‌های کاری و مسئولیت‌های خانوادگی زمان کمی برای تقویت روابط دوستانه به ویژه برای زنان باقی می‌گذارد.
بسیاری دلیل این تنهایی را خستگی بیش از اندازه و در دسترس بودن رسانه‌های اجتماعی می‌دانند. روزنامه وال استریت ژورنال در مقاله‌ای با استناد به تجربه چند زن، به این موضوع پرداخته است.
پیش از همه‌گیری، همه بحث‌ها پیرامون تنهایی اغلب روی مردان متمرکز بود که از آن به عنوان «اپیدمی تنهایی» نام برده می‌شد. اما بر اساس نظرسنجی که در بهار سال ۲۰۲۰ در پروژه‌ای تحقیقاتی انجام شده، زنان بین ۵۷-۴۱ سال (اصطلاحا نسل ایکس) در دوران همه‌گیری بیشترین میزان تنهایی را گزارش کردند.
بر اساس بخش‌هایی از همین نظرسنجی که منتشر نشده اما در اختیار وال استریت ژورنال قرار گرفته، انزوای اجتماعی در میان زنان نسل ایکس که با فرزندانشان زندگی می‌کنند نیز بیشترین میزان را داشته است.
برای زنانی که از انجام مسئولیت‌های خانوادگی و کار خسته می‌شوند، رسانه‌های اجتماعی معمولاً راحت‌ترین مکان برای ایجاد و برقراری ارتباط بوده است. اما بسیاری می‌گویند دنیای مجازی باعث بروز احساس بی‌کفایتی و تنهایی شده است.
انزوای کمتر تنهایی بیشتر
میراندا راینهارت، عکاس ۳۸ ساله، با فرزندانی بین ۱۱ تا ۲۰ ساله، می‌گوید هنوز «قبیله مادری» خود را پیدا نکرده است. او می‌گوید که هرگز با مادران دوستان بچه‌هایش سازگاری ندارد، زیرا او یا جوانترین یا مسن‌ترین بین آنها بوده است.
او می‌گوید این واقعیت که او بچه‌هایش را در خانه درس می‌داده - چون شوهرش اغلب به سفر می‌رفته - یافتن دوستانی با علایق و دیدگاه‌های مشابه را برای او سخت‌تر کرده است. میراندا احساس می‌کند با دیگر مادرانی که در محله آنها مانند او فرزندانشان را در خانه درس می‌دهند سازگاری ندارد زیرا او فکر می‌کند دیدگاه‌های آنها محافظه‌کارانه‌تر از دیدگاه‌های اوست.
میراندا می‌گوید در زمانه‌ای که انگار هیچوقت تنها نیستی فکر کردن درباره تنهایی سخت است. همیشه یکی دور و بر من هست اما در عمل ارتباط و پیوند خود با مادرانی که شرایط مشابهی مانند من دارند را از دست داده‌ام. میراندا و یکی از دوستان نزدیکش که دو فرزند ۶ و حدود سه ۳ ساله دارد پیش از همه‌گیری با هم یک برنامه تلویزیونی را می‌کردند اما با بیشتر شدن مشغله‌های زندگی این کار را ادامه ندادند تا فرصت آن دوباره پیش بیاید. اما آنها هنوز این فرصت را پیدا نکرده‌اند.
میراندا می‌گوید معلوم نیست چه بلایی سر زمان و انرژی ما آمده. همه‌گیری به قدری بار روانی بر زنان را، که تا پیش از آن هم به اندازه کافی زیاد بود، بیشتر کرده که در آخر روز زنان خسته و فرسوده از انجام هر کاری ناتوانند. به گفته میراندا فیس بوک به او کمک کرده با دوستان قدیمی‌اش در ارتباط بماند اما او با اینکه احساس انزوای کمتری می‌کند اما احساس تنهایی بیشتری می‌کند و به قول خودش فیس‌بوک وسیله ارتباط با دوستان قدیمی است و او از طریق آن از اوضاع زندگی آنها باخبر می‌شود اما بخشی از زندگی آنها نیست.
میراندا گروه‌های فیس‌بوکی را برای پیدا کردن مادرانی که در مراحلی از زندگی شبیه به او قرار دارند، گشته است اما چون هیچ گروهی با دوستان حضوری پیدا نکرده، گاهی احساس می‌کند که در حاشیه مانده است.
وقتی او پست‌هایی از زنانی که برای بیرون رفتن یا رفتن به سفرهای زنانه دور هم جمع شده‌اند را می‌بیند، احساس ناراحتی می‌کند. او می‌گوید: «من هم اینگونه دوستی‌ها را می‌خواهم. گاهی از خودم می‌پرسم من کجای کار اشتباه کردم؟»
میراندا اضافه می‌کند که رسانه‌های اجتماعی می‌توانند این احساس را ایجاد کنند که هرکسی در یک گروه دوستی قرار دارد. «بعضی روزها احساس می‌کنم دوباره یک نوجوان هستم و به این فکر می‌کنم که چرا نمی‌توانم چنین گروهی را پیدا کنم که به آن تعلق پیدا کنم؟ آیا من به اندازه کافی شوخ‌طبع نیستم؟ آیا من خیلی درونگرا هستم؟»
همه در حباب خود مانده‌اند
دب فابریزیو، یک زن مطلقه ۵۵ ساله و مادر دو فرزند است که می‌گوید تابستان گذشته پس از فارغ التحصیلی کوچکترین دخترش از دانشگاه، به پرنده‌ای که آشیانه‌اش خالی شده تبدیل شده است.
وقتی او در یک گروه بزرگ والدین در فیس بوک سؤالی درباره تنهایی میانسالان پست کرده بلافاصله بیش از ۳۰۰ زن پاسخ دادند که اکثر آنها احساسات مشابهی را ابراز کردند.
دبی می‌گوید وقت‌گذرانی با دوستان متاهل همیشه مشکل بوده، اما او که یک حسابدار است تلاش می‌کرده تا گردهمایی‌ها را سازماندهی کند و می‌توانست کسی را پیدا کند که با او شام بخورد یا شب‌ها با او قدم بزند. او گفت: «من یک کار داوطلبانه شروع کردم و از این طریق با مردم ملاقات می‌کردم، اما همه‌گیری همه چیز را تعطیل کرد. حالا «همه در حباب خود هستند.»
او در ادامه می‌گوید دورکاری آدم‌ها را تنهاتر هم کرده است. او گفت که به جای شام و پیاده روی، فیس بوک اکنون راه او برای حفظ تماس و ارتباط با دیگران است.
یک نظرسنجی در سال ۲۰۱۸ از افراد ۴۵ سال به بالا نشان داد که افراد میانسال و مسن‌تر با افزایش استفاده از رسانه‌های اجتماعی احساس تنهایی بیشتری می‌کنند. مطالعه‌ای روی بزرگسالان در ایتالیا که در طول قرنطینه انجام شد، نشان داد رسانه‌های اجتماعی جایگزینی برای تعاملات اجتماعی حضوری نیستند.
دبی فابریزیو برای رعایت پروتکل‌های بهداشتی و برای کاهش خطر ابتلا به ویروس کرونا در نوه‌اش که در ژوئن ۲۰۲۰ به دنیا آمده ، در معاشرت‌های خود احتیاط می‌کرده است. دوستان او آنقدر به رد کردن دعوت‌هایشان از طرف او عادت کردند که حالا فکر نمی‌کنند همیشه باید از او هم برای دور همی‌ها دعوت کنند و بعد در فیس بوک از دورهمی‌های خود پست می‌کنند.