مردم فرانسه روز یکشنبه ۲۱ فروردین برای انتخاب رییس جمهور این کشور به پای صندوق‌های رای می‌روند. تعداد نامزدهای انتخابات ریاست جمهوری ۱۲ نفر است و انتظار می‌رود دو نفر از آنان به دور دوم انتخابات که در چهارم اردیبهشت برگزار خواهد شد راه یابند.
اما نامزدهای این انتخابات کیستند؟ وبسایت کانورسیشن مروری کرده است بر نامزدهای اصلی و فرعی انتخابات ریاست جمهوری فرانسه:
امانوئل ماکرون
امانوئل مکرون، رییس‌جمهور کنونی، محتمل‌ترین نامزد پیروز در هر دو دور اول و دوم انتخابات است و بنابر نظرسنجی‌ها، احتمالا پنج سال دیگر رییس جمهور فرانسه خواهد بود. او از دو بحران اصلی در دوره ریاست‌جمهوری خود جان سالم به در برد: اعتراضات «جلیقه زردها» و همه‌گیری کرونا. مکرون همچنین از عملکرد خود در مورد جنگ اوکراین برای بالا بردن ۳۰ درصدی رای‌دهندگان بهره برده است.
برابری جنسیتی، یکپارچگی اروپا و موفقیت بسیار بالای خود در زمینه اشتغال‌زایی از جمله مواردی است که در کارزار انتخاباتی مکرون بر آنها تاکید می‌شود.
با این حال، افزایش هزینه‌های زندگی، رسوایی اخیر مربوط به شرکت مشاوره مک‌کینزی و امتناع او از شرکت در مناظره‌های تلویزیونی با دیگر نامزدها، به چهره او که به «رییس جمهور ثروتمندان» هم ملقب شده کمکی نمی‌کند.
علی‌رغم کاهش محسوس در آخرین نظرسنجی‌ها، مکرون همچنان در میان افراد مسن و طبقات متوسط فرانسه محبوبیت دارد؛ دو گروهی که می‌توان به آنها برای رای دادن اعتماد کرد، حتی اگر میزان مشارکت کم باشد.
مارین لوپن
مارین لوپن که از سال ۲۰۱۲ نامزد حزب راست افراطی است در این دور نیز، مانند انتخابات سال ۲۰۱۷، نامزدی است که بیشترین شانس را برای راهیابی به دور دوم انتخابات و رقابت با مکرون دارد.
او با دور شدن از دیدگاه‌های سنتی راست افراطی و ملایم کردن مواضع منفی خود در مورد اتحاد و یکپارچگی اروپا، به طور هوشمندانه‌ای در مورد مسائل اقتصادی و موضوع پربحث هزینه زندگی کمپین کرده و حمایت قاطع طبقه کارگر را جلب کرده است.
لوپن به جای چهره پیشین خود به عنوان یک رهبر خشن و بی‌کفایت چهره‌ای میانه‌روتر و آرام‌تر از خود ارائه داده است.
لوپن در برابر چالش‌های خود با اریک زمور، حتی زمانی که اعضای اصلی حزبش و خواهرزاده‌اش (ماریون مارشال لوپن) برای حمایت از زمور او را تنها گذاشتند، مقاومت کرد.
اکنون پرسش اساسی این است که آیا این چهره جدیدی که لوپن از خود ارائه کرده برای به چالش کشیدن جناح چپ رادیکال و راهیابی به دور دوم انتخابات کافی است یا خیر.
ژان لوک ملانشون
ژان لوک ملانشون، نامزد حزب چپ رادیکال، شاید تنها کسی است که مارین لوپن را درباره راهیابی به دور دوم نگران کرده است. ملانشون از حزب «فرانسه تسلیم‌ناپذیر» با یک کمپین قوی و گاه نوآورانه، افزایشی ناگهانی در نظرسنجی‌ها یافت.
ملانشون به طور پیوسته در نظرسنجی‌ها صعود کرد و به قوی‌ترین نامزد بیرونی (تازه‌وارد) تبدیل شد. مهارت بالای او در سخنوری، ثبات و نبود رقابت در جناح‌های چپ به او کمک کرده موقعیت خود را به عنوان تنها گزینه معتبر از جناح چپ در این انتخابات تثبیت کند.
شعارهای انتخاباتی این مبارز کهنه‌کار ۷۰ ساله روی افزایش بودجه عمومی و سیاست‌های سبز تاکید دارد.
ملانشون مایل است به عنوان صدای طبقه محروم و اقلیت‌های قومی شناخته شود و به عنوان یک مناظره کننده چیره‌دست، اگر کار به مناظره تلویزیونی، که به طور سنتی پس از دور اول برگزار می شود، برسد چالشی جدی برای مکرون خواهد بود.
با این حال، نقاط ضعف ملانشون از جمله موضع مبهم او در مورد اقداماتی که باید در مورد ولادیمیر پوتین و جنگ در اوکراین انجام داد و برنامه اقتصادی رادیکال او این پتانسیل را دارد که رای دهندگان میانه‌رو را از خود دور کند.
اریک زمور
اریک زمور، روزنامه نگار جنجالی راست افراطی، حس و حال آغاز کمپین بود. او که خود را به عنوان دونالد ترامپ فرانسوی معرفی کرده، با به دست آوردن ۱۸ درصد آرا در نظرسنجی‌ها همه را شگفت زده کرد و این طور به نظر می‌رسید که شاید به دور دوم راه پیدا کند.
زمور جمعیت قابل‌توجهی را به تجمع‌های خود جذب کرد و حتی موفق شد یک حزب سیاسی جدید تاسیس کند. اما پروژه زمور به دلیل سردرگمی و اختلاف نظرها درباره موضع او در مورد مسائلی مانند مهاجرت، جنسیت و جنگ اوکراین به سرعت از هم گسیخت. با این حال، زمور و حامیانش ادعا می‌کنند که او همچنان تنها کسی است که باید در مناظرات ییشترین توجه را به خود جلب کند.
والری پکرس
والری پکرس، نامزد محافظه کار از حزب «اتحاد برای جنبش مردمی»، به رهبری نیکولا سارکوزی، ناامیدی یا شکست بزرگ این انتخابات محسوب می‌شود. انتخاب او به عنوان نامزد این حزب برای انتخابات ریاست جمهوری غیرمنتظره بود؛ با این حال بعدا در برخی مواقع احتمالاتی درباره راهیابی او به دور دوم انتخابات مطرح شد.
اما به دلیل کمپین ضعیف، عدم حمایت سارکوزی به عنوان رهبر حزب و یک جلسه عمومی فاجعه‌بار، محبوییت او در نظرسنجی‌ها همچنان در حال سقوط است. نتایج نطرسنجی‌ها نشان می‌دهد که بعید است پکرس بیش از ۱۰ درصد آرا را به خود اختصاص دهد؛ امری که به روشنی او را از رقبای اصلی انتخابات عقب نگه خواهد داشت.
دیگر نامزدها
بجز چند نامزدی که شانس راهیابی به دور دوم انتخابات را دارند، اکثر نامزدهای دیگر بختی در انتخابات ندارند.
یانیک جادوت، نامزد حزب سبزها، فاصله زیادی با نامزدهای اصلی دارد و نمی‌تواند امیدی برای راهیابی به دور دوم داشته باشد. احزاب سبز در انتخابات محلی فرانسه پیروزی‌های خوبی به دست می‌آورند، اما با وجود چالش‌های جهانی زیست‌محیطی، به طور سنتی در انتخابات ریاست جمهوری شانس چندانی ندارند و سال ۲۰۲۲ نیز از این قاعده مستثنی نخواهد بود.
شش نامزد دیگر نیز در حال حاضر زیر ۵ درصد آرا را در در نظرسنجی‌ها را از آن خود کرده‌اند.
فابین روسل، نامزد کمونیست، مبارزات انتخاباتی شاد و مثبتی را به‌ویژه با دفاع از میراث غذایی فرانسوی به راه انداخته است. تخمین زده می‌شود که او بین ۳ تا ۵ درصد آرا را به دست آورد.
نیکلاس دوپون آگنان، کاندیدای راست‌گرا با مواضع ضد اتحاد و یکپارچگی اروپا، سعی خواهد کرد از مخالفت شدید خود با سیاست‌های دولت برای مقابله با ویروس کرونا استفاده کند. ژان لاسال یک نامزد دیگر است که در سال ۲۰۱۷ نیز نامزد انتخابات شد و ادعا می‌کند که صدای «فرانسه اصیل» و طبیعت این کشور است. او از کسب ۳ درصد آرا راضی خواهد بود.
آن هیدالگو، شهردار سوسیالیست پاریس، دیگر نامزد این انتخابات است که همچون پدیده‌ای فاجعه‌بار ظاهر شد. برخی او را مظهر افول حزب سوسیالیست می‌دانند و انتقادها از عملکردش در مقام شهردار تکنوکرات پاریس هم باعث لطمه به موقعیتش در رقابت‌های انتخاباتی شد.
در نهایت، جناح چپ افراطی در این انتخابات دو نامزد دارد: فیلیپ پوتو و ناتالی آرتو که برآورد می‌شود مجموع آراء هر دو روی هم تنها یک درصد از آراء کل باشد.
این دوره از کارزار انتخاباتی در فرانسه ناامیدی‌هایی در میان مردم این کشور، به ویژه به دلیل نبود بحث‌‌ها و گفت‌و‌گوهای مناسب، برانگیخته است.
از مدت‌ها پیش نیز گفته شده مشارکت مردم در این انتخابات پایین خواهد بود.
با این حال این انتخابات همچنان یک رقابت مهم در صحنه سیاسی فرانسه است و نشان می‌دهد چشم‌انداز سیاسی فرانسه تا چه اندازه در حال تغییر یا تکه‌تکه شدن است؛ امری که در نهایت منجر به نابودی دو حزب بزرگ سنتی در فرانسه می‌شود.
نیروهای رادیکال هم در جناح چپ و هم در جناح راست در حال رشد هستند و توجه‌ها اکنون به سوی جناح‌های میانه تغییر جهت می‌دهند. بسیاری از شخصیت‌هایی که نیروی محرکه این تغییرات بوده اند، از جمله مکرون، ملانشون و لوپن، ممکن است در انتخابات بعدی نامزد نشوند. و در حالی که پیروزی ماکرون اجتناب ناپذیر به نظر می‌رسید، همچنان می‌توان منتظر دیدن شگفتی‌ها در این انتخابات بود.